Bardzo częstym problemem, z którym borykają się dzieci, jest nieśmiałość. Nie zawsze cecha ta jest niekorzystnym zjawiskiem. Czasami warto pozwolić pociesze na nieśmiałość i dzięki temu zapewnić swobodę w rozwoju. Jednakże niektóre objawy mogą wskazywać na zaburzenia i wówczas koniecznie należy podjąć stosowne działania. Dowiedz się zatem, jak pokonać nieśmiałość u dziecka.
Informujemy również o tym, że prezentowany przez nas artykuł ma charakter ogólny. Zatem wszystkie osoby, które marzą o karierze psychoterapeuty lub zgłębieniu wiedzy na temat różnych terapii zapraszamy do szkoły psychoterapii Vis Salutis. Jednostka prowadzi kursy przygotowujące do certyfikacji Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego.
W jakich sytuacjach należy szukać pomocy psychologicznej w przypadku nieśmiałego dziecka?
Nieśmiałość u dziecka wiąże się z obecnością różnych symptomów zarówno w sferze związanej z zachowaniem, myśleniem, funkcjonowaniem, jak i objawami fizjologicznymi oraz emocjami. W przypadku zachowania dostrzegalne są następujące reakcje: ciche wypowiadanie słów w towarzystwie czy nerwowe ruchy. Takie dziecko bardzo często będzie odczuwało lęk w sytuacjach, w których narażone będzie na ocenę większej grupy osób. Może to być również nadmierne przytakiwanie, niepotrzebne uśmiechanie się i dotykanie różnych części ciała podczas kontaktu z drugim człowiekiem.
Obecne są też objawy fizjologiczne, czyli pocenie się, przyspieszona akcja serca, zaczerwienienie skóry, drżenie rąk, a nawet nudności. Myślenie takiego dziecka skupia się na zamartwianiu się i jak najszybszym uniknięciu sytuacji, w której będzie musiało spotykać się z grupą nieznanych osób. Natomiast emocje dotyczą takich odczuć jak duży smutek, przygnębienie, apatia i lęk. W takich właśnie okolicznościach należy poszukać pomocy specjalisty, który pomoże pokonać wewnętrzne obawy i lepiej funkcjonować w grupie, a ostatecznie przełamać całkowicie nieśmiałość u dziecka. Istotne jest również to, że dzięki temu ochronimy pociechę przed konsekwencjami nieśmiałości w dorosłym życiu. Wiele osób uważa to za błahostkę, ale w przyszłości może z tego rozwinąć się na przykład depresja czy nerwica lękowa.
Co może doprowadzić do nieśmiałości u dzieci?
Badacze wskazują, że duży udział w tym problemie mają czynniki genetyczne, a dokładniej specyficzna budowa układu nerwowego. Wynika to z tego, że już dwumiesięczne niemowlę może mieć syndrom nieśmiałego dziecka, w odróżnieniu od swoich rówieśników. Nie bez znaczenia jest także sposób wychowania i przeżyte doświadczenia. Duża szansa na rozwój tej nieprawidłowości wynika z nadopiekuńczej postawy rodziców względem pociech. Co więcej, niewskazana jest również nadmierna surowość ze strony opiekunów. Jak przełamać nieśmiałość u dziecka? Nie należy też unikać rozmów. Syndrom ten wywołuje także brak cierpliwości i duże predyspozycje do gniewu u mamy czy taty. Dziecko może uciec w nieśmiałość, gdy nie będzie miało zaspokojonych najważniejszych potrzeb związanych z akceptacją i miłością rodzicielską. Stawianie wysokich wymagań również może skończyć się nieśmiałością.
Z jakimi problemami spotkają się nieśmiałe dzieci, a potem dorosłe osoby, które wyrosną z nieśmiałego malucha?
Nieśmiałość u dziecka sprawia, że ma ono trudności w znalezieniu przyjaciół i dobrych znajomych. Przez to pociecha czuje się nieakceptowana i wyalienowana ze środowiska. Stanowi to źródło jej frustracji i konfliktów wewnętrznych. Co więcej, takie dzieci stoją zawsze na uboczu i nie korzystają z dzieciństwa tak, jak powinno to wyglądać. Unikają wystąpień publicznych, dlatego nigdy nie zgłaszają się do teatrzyków. Przez to czują smutek, że nie mogą się spełniać, tak jakby tego chciały. W dorosłym życiu mają trudności ze znalezieniem dobrej pracy, nie awansują, bardzo rzadko chodzą na przyjęcia i inne wydarzenia towarzyskie. To tylko niektóre sytuacje, z którymi borykają się ludzie nieśmiali, dlatego warto podjąć działania we wczesnym dzieciństwie, aby zaoszczędzić tych problemów w dorosłości.
Jak pokonać z nieśmiałość u dziecka? Nieśmiałość u dzieci w wieku przedszkolnym.
Po pierwsze staraj się kształtować pewność siebie u dziecka w sytuacjach społecznych. Tłumacz pociesze, aby pierwsze mówiło: „Dzień Dobry” do nieznajomych osób. Co więcej, zachęcaj malucha do wyrażania otwartości w stosunku do innych, komplementowania i pomagania w trudnych sytuacjach. Od najwcześniejszych lat organizuj przyjęcia i zapraszaj rówieśników, dzięki temu dziecko przyzwyczai się do nowych sytuacji i kontaktu z innymi ludźmi. Rozmawiaj z dzieckiem na temat przyjaźni i relacji z drugim człowiekiem. Duże znaczenie ma też nauka tolerancji i szacunku dla innych osób. Nie traktuj też nieśmiałości, jak czegoś złego i zawsze podkreślaj, że nawet wybitne osoby były nieśmiałe w dzieciństwie jak i dorosłym życiu. Do tej grupy należał na przykład Einstein, Maria Curie-Skłodowska czy Tom Hanks.
Nieśmiałość u dziecka, czyli skorzystaj także z pomocy profesjonalistów
Nie rób wszystkiego na własną rękę. Nieśmiałość u dziecka może świadczyć także o obecności poważnych dysfunkcji psychicznych związanych z rozwojem. Stanowi ona objaw takich chorób jak zespół Aspergera, dystymia czy mutyzm wybiórczy. Dobry psycholog znajdzie rozwiązanie i zastosuje terapię, która zapewni prawidłowy rozwój oraz nie będzie blokowała jego potencjału.
Osoby, które pragną zostać psychoterapeutą lub poznać inne rodzaje terapii i zgłębić wiedzę na ten temat zachęcamy do odbycia szkolenia w szkole psychoterapii Vis Salutis. Placówka oferuje kursy przygotowujące do certyfikacji PTP.